"Έφυγε" ο Βίκτωρας Κανελλόπουλος

    Έφυγε σήμερα 7 Νοεμβρίου 2019 από κοντά μας, ο εκλεκτός φίλος Βίκτωρας Κανελλόπουλος, σπάνιο μυαλό, ιδιοφυής επιστήμονας, εμπνευσμένος καλλιτέχνης και καρδιά από χρυσάφι.

    Ο Βίκτωρας γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα.  Σ’ εξαιρετικά μικρή ηλικία είχε την ατυχία να χάσει την μητέρα του, ενώ στην συνέχεια ο πατέρας του, πυρηνικός φυσικός στο επάγγελμα, έφυγε στην Γερμανία όπου του προτάθηκε σχετική έδρα σε μεγάλο Γερμανικό πανεπιστήμιο, εγκαταλείποντάς τον μαζί με τον μικρότερο αδερφό του στα φιλόξενα χέρια και την ανοικτή αγκαλιά της θείας τους.

    Αντισυμβατικός από μικρό παιδί, ο Βίκτωρας τραβούσε πάντα τις δικές του γραμμές με τον δικό του τρόπο, κι έτσι όταν ο πατέρας του, τον πίεσε “δι’ αλληλογραφίας” να σπουδάσει γιατρός στην Αγγλία εκείνος, εξαπατώντας τον, γράφτηκε στην σχολή Καλών Τεχνών του Λονδίνου, ακολουθώντας την καρδιά του.  Πριν όμως προλάβει να πάρει το πτυχίο του ο πατέρας του τον ανακάλυψε και του έκοψε τη χρηματοδότηση.

    Άφραγκος κι απελπισμένος μετακόμισε κρυφά στο Μάντσεστερ όπου έβγαζε τα προς το ζην δουλεύοντας σαν ανειδίκευτος βοηθός σε συνεργείο μοτοσυκλετών.  Εκεί ήταν που έκανε την πρώτη του γνωριμία με το καλλιτεχνικό υλικό των ονείρων του.  Τα εξαρτήματα των μηχανών.

    Ο πολυσχιδής κι ανήσυχος χαρακτήρας του κι η αστείρευτη δημιουργικότητά του τον οδήγησαν στους δρόμους της τέχνης με πολλές εκθέσεις κι επαίνους.  Το 1978 που πρωτοπαρουσίασε τη δουλειά του, τα εξαιρετικά πρωτοποριακά για την εποχή τους γλυπτά του από ανακυκλωμένα ανταλλακτικά αυτοκινήτων και παλαιά μέταλλα δημιούργησαν ένα κύμα που αντιγράφτηκε κι αναπαράχθηκε μαζικά, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε σήμερα να καταντήσουν είδη δώρων και σουβενίρ.

    Η ζωή έκανε τους δικούς της κύκλους κι ο Βίκτωρας κατέληξε να σπουδάσει χημικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Μάντσεστερ, με πολλές επιστημονικές έρευνες και μελέτες ακολουθώντας αυτή τη φορά το εξαιρετικά πολύπλοκο μυαλό του.

    Από τον πρώτο του γάμο έχει μια κόρη η οποία ζει κι εργάζεται σαν γλύπτρια στην Αυστραλία.  Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά με την Κύρα Βενιοπούλου.

    Στον κόσμο της τετρακίνησης άφησε τα δικά του αποτυπώματα με ένα κατακόκκινο Suzuki Jimny σηκωμένο στον Θεό.  Δεν υπάρχει παλιός “τζιμνάς” που να μην τον ξέρει και που να μην τον συμβουλεύτηκε κάποτε, στα πρώτα εκείνα βήματα του jimnyclub, για βελτιώσεις κι αντιμετώπιση προβλημάτων, αφού δεν υπήρχε τεχνικό πρόβλημα που να αποτελεί γρίφο για το απίστευτο μυαλό του.  Επιτομή του “τρελού επιστήμονα”, οι φίλοι του τον φωνάζαμε “Κύρο Γρανάζη”.

Αναπαύσου εν ειρήνη Βικτωράκο.  Σ’ αγαπάμε.

ΥΓ: Η κηδεία θα γίνει 13:30 την Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019 στο νεκροταφείο Βύρωνα.